ﻣﻘﺪﻣﻪ گزارش
شی جین پینگ، رئیس جمهور چین:
«جهان دستخوش تغییرات بزرگی است که در یک قرن گذشته دیده نشده است». «بشر در عصر تحولات اساسی و همچنین دگرگونی و تغییر عمیق است».
این جملات به سرفصل سخنان بسیاری از مقامات و رهبران چین در سالهای اخیر تبدیل شده است. چین پیوسته تکرار میکند که «چه بلایی سر دنیا آمده است؟ راه پیش روی بشریت چیست؟» و از آنها به عنوان «پرسشهای زمانه ما» یاد میکند.
شی جین پینگ، رئیس جمهور چین، در سال ۲۰۲۱ در سخنرانی خود در مجمع بوآئو با موضوع «جهان در حال تغییر»، اشاره میکند که «کسری حکمرانی، کسری اعتماد، کسری توسعه و کسری صلح» چهار خلا و کمبود در حال رشدی هستند که جهان ما و بشریت با آن رو به روست.
چین بهعنوان قدرت در حال رشد جهانی، میخواهد خود را با تغییرات سریع و بزرگ در حال وقوع جهان وفق دهد و نقش جهانیتری را برای هدایت جامعه بینالملل از طریق مدیریت این چالشها بر عهده بگیرد. او معتقد است که در این جهان پرآشوب که مدیریت غربی نتوانسته است چالشهای آن را حل کند، روش چینی پاسخ به «پرسشهای زمانه» ماست. پکن از طریق مجموعهای از ابتکارات و پیشنهادات به این تحولات در حال وقوع پاسخ میدهد و روشن کرده است که میخواهد شاهد یک اصلاح کلی در حکمرانی جهانی باشد.
در سال ۲۰۱۷، شی در مقر سازمان ملل در ژنو یک مفهوم کلیدی را برای دستور کار بینالمللی چین معرفی کرد. او خواستار ساخت «جامعهای از آینده مشترک برای نوع بشر» شد که زمینه را برای پیشبرد چشمانداز استراتژیک او فراهم کرد. در طی دو سال گذشته چین سه طرح «ابتکار امنیت جهانی»، «ابتکار توسعه جهانی» و «ابتکار تمدن جهانی» را در ذیل آن طرح معرفی کرده است. رهبران چین این ابتکارات را به عنوان راهحلهای جدید، که شدیدا مورد نیاز است و برتر از راه حلهای ناکارمد نظم فعلی است برای مشکلات جهان تجویز میکنند.
در ابتدا ما این طرحها را با اولویتی که چین آنها را در طول زمان مطرح کرده است بررسی میکنیم. سپس با دیدن برخی ویژگیهای شاخص این ابتکارات، به بیان عمده نگرانیهایی که تحلیلگران غربی از آن کردهاند میپردازیم. اینکه این ابتکارات چه قدر میتوانند در روند تحولات پیشرو اثرگذار باشند؟ و یا چه قدر میتواند با نظم مطلوب ما همسو باشند؟ و در پی آن مواضع ما نسبت به آنها باید چگونه باشد؟ نیازمند بررسیهای دقیقتر و موشکافانهتر ابتکارات و سیاستهای چین است.